In een familieopstelling kwam ik haar voor het eerst tegen. Het kleine meisje dat op 2-jarige leeftijd haar moeder verloor aan de dood. Ik koos een representant voor mijn jongere ik. Ze dartelde door de opstelling en ik vond haar vreselijk irritant, ik kon haar nauwelijks in mijn buurt verdragen. Haar vrolijkheid klopte absoluut niet met mijn beeld van een jong meisje zonder mama. Ik ging haar dingen uitleggen die ze niet wilde horen. ”Ik wist het al lang” zei ze en ook: “Het is hier zo stil!” In de opstelling was de sterke verbondenheid met mama zichtbaar. Maar ook:
Read More
