Karin Kuiper schreef in 2011 samen met haar drie kinderen Tranenpotjes en geluksarmbanden over de dood van haar man, de vader van haar kinderen. In verhalen, gesprekken, anekdoten en tekeningen geeft het boek een persoonlijk en hoopgevend beeld van hoe je kinderen kunt helpen hun eigen weg te vinden. Zij kunnen zich – soms met wat extra hulp van buiten – aanpassen aan het leven zonder de lijfelijk aanwezige dierbare. Of zoals Noa zegt in het boek: ‘Ze zeggen dat ik geen vader heb. Maar ik heb wel een vader – hij is alleen dood.’ Het is een licht boek
Read More
